*ေပးဆပ္သူတို႔ ႏွလံုးသား*

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္သည္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အလြန္ခ်စ္ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ အေဖႏွင့္အေမ ကြယ္လြန္သြားခ်ိန္မွစ၍ အစ္ကိုၾကီးသည္ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚတြင္ အေဖလိုတစ္မ်ိဳး အေမလိုတစ္သြယ္ ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့သည္။ အေဖႏွင့္အေမ ခ်န္ထားခဲ့ေသာ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ပို၍တိုးပြားေအာင္ အစ္ကိုၾကီးက ၾကိဳးစား လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ျပီး ကၽြန္ေတာ့္အား လူ႔ေလာကတြင္ လိုေလးေသးမရွိ မ်က္ႏွာ မငယ္ရေအာင္ ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့သည္။ အစ္ကိုၾကီးသည္ ပတ္၀န္းက်င္က ခ်ီးမြမ္း အားက် ရေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ တာ၀န္ေက်ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အသက္ ဆယ္ႏွစ္ခန္႔ကြာေသာ အစ္ကိုၾကီးသည္ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းျပီးဘြဲ႔ရ၍ အိမ္ေထာင္ျပဳခ်ိန္ထိ လံုး၀အိမ္ေထာင္မျပဳဘဲ လူပ်ိဳၾကီးဘ၀ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည္္။

ယခုကၽြန္ေတာ္၏ မဂၤလာပြဲတြင္ လက္ဖြဲ႔အေနျဖင့္ အစ္ကိုၾကီးသည္ ေနာက္ဆံုးေပၚ ကားအသစ္စက္စက္ တစ္စီးကို လက္ဖြဲ႔၍ ဟန္းနီးမြန္းခရီး ထြက္ေစခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္နွင့္ ဇနီးသည္လည္း ဟန္းနီးမြန္းခရီး ထြက္လာရင္း ကားေပၚတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ ဇနီးသည္က ကၽြန္ေတာ့္အား

`ေမာင္ရဲ႕အစ္ကိုၾကီးက ေမာင့္အေပၚမွာ တကယ္ေကာင္းတာပဲေနာ္´

`အင္း ဟုတ္တယ္ အေမနဲ႔ အေဖမဆံုးခင္ကတည္းက ပဲခင္ရဲ႕´

`ခင္ျဖင့္ ေမာင့္အစ္ကိုၾကီးက ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ ကားၾကီးကို လက္ဖြဲ႔လိမ့္မယ္လို႔ ယံုေတာင္မယံု ႏိုင္ဘူး´

`ခုယံုျပီမို႔လား´ ဟုေျပာ၍ခ်စ္ဇနီး၏ မ်က္နွာကို အစ္ကိုၾကီးအတြက္ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာ အျပံဳးျဖင့္ တစ္ခ်က္ ၾကည့္လိုက္ျပီး

`ခင္ ဗိုက္ဆာေနျပီလား ေရွ႕မွာေမာင္ဒီဘက္ကို ခရီးထြက္တိုင္း စားေနက် ဆိုင္ေကာင္းေကာင္းေလး ရွိတယ္၊ အဲဒီမွာပဲ စားလုိက္ေတာ့မယ္ေနာ္´

`အင္း ေမာင္ေကာင္းသလိုစီစဥ္ပါ´ ဟုဆိုေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လင္မယားလည္း ထမင္းဆိုင္ေလးတြင္ ကားရပ္ကာ ၀င္ေရာက္ စားေသာက္ၾက ေလသည္။ ထမင္းစားျပီး ဆယ္မိနစ္ခန္႔ ထမင္းလံုးစီကာ နားျပီးေနာက္ ဆက္လက္ ခရီးထြက္ရန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လင္မယား ဆိုင္အျပင္ ကားဆီသို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းလာရာ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ကားအနီးတြင္ ကေလးငယ္ တစ္ဦးကို ေတြ႔လိုက္ရေလသည္။ ထိုကေလးငယ္သည္ အနည္းငယ္ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ပံုစံ ၀တ္ဆင္ထားျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကားေလးအား တအံတၾသ အငမ္းမရ လွည့္ပတ္ေငးေမာ ၾကည့္ရွဳေနေလ သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကေလးငယ္အား တရင္းတႏွီး ႏႈတ္ဆက္ ေမးျမန္းလိုက္ေလသည္။

`ေဟ့ခ်ာတိတ္ မင္းက ဒီကားကိုသေဘာက်လို႔လားကြ´

`ဟုတ္ ဒီကားက အစ္ကို႔ကားလားဗ် က်ြန္ေတာ္ အရမ္းစီးၾကည့္ခ်င္လိုက္တာဗ်ာ´ ဟုမ်က္နွာငယ္ေလးႏွင့္ ဆိုရွာေလသည္။

`ေအးကြ ဒီကားက အစ္ကို႔ကို အစ္ကို႔ရဲ႕ အစ္ကိုၾကီးက မဂၤလာ လက္ဖြဲ႔အေနနဲ႔ ၀ယ္ေပးတာကြ´ လို႔ဆိုေတာ့ ကေလးငယ္က အံၾသေသာ အားက်ေသာ မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္အား

`ဒါဆုိ အစ္ကိုၾကီးက ဒီကားကို ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မကုန္ဘဲနဲ႔ ရထားတာ ေပါ့ေနာ္၊ အရမ္းအားက်ဖို႔ ေကာင္းတာပဲဗ်ာ´

`ေအးေပါ့ကြ´ ဟု ကၽြန္ေတာ္က ဆိုလိုက္ေလရာ ကေလးငယ္သည္ `အင္း´ ဟုသက္ျပင္းရွည္ၾကီးခ်၍ ကၽြန္ေတာ္ မထင္မွတ္ ထားေသာ စကားအား ေျပာခ်လိုက္ေလရာ ဒီတစ္ခါ အံၾသသြားရသူမွာ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္သြား ေလသည္။ ကေလးငယ္ ေျပာလိုက္ေသာစကားမွာ

`ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီလို အစ္ကိုၾကီးမ်ိဳး ျဖစ္ခ်င္လိုက္တာဗ်ာ´ တဲ့။

ကၽြန္ေတာ္ လည္းကေလးငယ္၏ မ်က္နွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္၍ သနားသြားျပီး သူ႔အား

`ခ်ာတိတ္ မင္းဒီကားကို ျမိဳ႕တစ္ပတ္ေလာက္မစီးၾကည့္ခ်င္ဘူးလား´

ကေလးငယ္လည္း၀မ္းသာအား ရျဖင့္

`အစ္ကို တစ္ကယ္ေျပာတာလား ဒါဆို ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကို အရင္ေမာင္းေပးပါလား အိမ္ခဏ၀င္ျပီး ညီေလး ကိုလည္း ေပးစီးခ်င္လို႔ပါ´

ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ က်ြန္ေတာ္လည္း ကေလးငယ္အား တင္ေဆာင္၍ ထိုကေလးငယ္၏ လမ္းျပမႈျဖင့္ သူ႔အိမ္သို႔ အေရာက္တြင္ ကေလးငယ္သည္ ကားေပၚမွ ဆင္းကာ ညီေလးေရ ညီေလးေရဟု တေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္ေခၚကာ အိမ္ေပၚသို႔ အလ်င္အျမန္ ေျပးတက္သြားေလသည္။ ထ္ို႔ေနာက္ အိမ္ေပၚမွျပန္ဆင္း အလာတြင္ သူသည္ ေျခေထာက္ မသန္စြမ္းေသာ ကေလးတစ္ဦးအား ခ်ီကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကားဆီသို႔ေလွ်ာက္ လာျပီး သူ၏ညီငယ္အား

`ညီေလးေရ ဒီကားက ေဟာဒီ အစ္ကုိရဲ႕အစ္ကိုၾကီးက ၀ယ္ေပးတာတဲ့ ကိုၾကီးလည္း တစ္ေန႔က်ရင္ ဒီလိုကားမ်ိဳး ညီေလးစီးဖို႔ ၀ယ္ေပးမယ္လို႔ ကတိေပးတယ္ေနာ္ ကိုၾကီး ၾကိဳးစားမယ္သိလား´

ဟု စိတ္အား ထက္သန္စြာေျပာဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတို႔ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူ ျမိဳ႕တစ္ပါတ္ ေလွ်ာက္လည္အျပီး ဟန္းနီးမြန္း ခရီးတစ္ေလွ်ာက္လံုးတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကိုၾကီး၏ ေက်းဇူးမ်က္ႏွာကို ျမင္ေယာင္ျပီး ရယူျခင္းမွရရွိေသာ ပီတိထက္ ေပးဆပ္ျခင္းမွ ရရွိေသာ ပိတိသည္ ပုိ၍ခ်ိဳျမိန္ အရသာ ရွိေၾကာင္းကို နားလည္ခံစား သိရွိလိုက္ရ ပါေတာ့သည္။

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ဒီ အေၾကာင္းအရာ ေလးကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ဖူးခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ။ ဆရာေဖျမင့္ေရးတဲ့ စာအုပ္ တစ္အုပ္ကပါ။ စာအုပ္နာမည္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ ပါဘူး။ “ႏွလံုးသား အာဟာရ” ပဲထင္ပါတယ္။ နံပါတ္စဥ္လည္း ေမ့သြားပါၿပီ။ အခု အေၾကာင္း အရာေလးက ဆရာေဖျမင့္ေရးတဲ့ စာအုပ္နဲ႔ အေရးအသား အနည္းငယ္ ကြဲေပမယ့္ သေဘာတရား ကေတာ့ အတူတူပါပဲ။ ေမးကေန ရလာတဲ့ ဒီအေၾကာင္းေလးကို ျပန္ဖတ္မိေတာ့ အစ္ကို အရင္းနဲ႔ မျခား ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ေကာင္းခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဖေအတူ မေအကြဲ အစ္ကိုရဲ႕ ေက်းဇူးေတြကို ျပန္ေျပာင္း သတိရမိသြားတယ္။ အၾကိမ္ၾကိမ္လည္း ေက်းဇူးတင္လို႔ ဦးခိုက္မိပါရဲ႕ဗ်ာ…။

ဓမၼေမာင္ႏွမတို႔ကိုလည္း ေပးဆပ္ျခင္းရဲ႕ အရာသာကို ခံစားႏိုင္ေစျခင္းငွာ ဒီပို႔စ္ေလးကို မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။ ဓမၼေမာင္ႏွမတို႔ မိမိတို႔ရဲ႕ ေဆြမ်ိဳး သားခ်င္း အတြက္သာမက ေလာကၾကီးအတြက္ပါ ေပးဆပ္တတ္သူမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါေစ။ ျဖစ္ေအာင္လည္း အားထုတ္ႏိုင္ပါေစ။


စာရွဳသူ ဓမၼမိတ္ေဆြတုိ႔ အက်ိဳးကို အစဥ္ေမွ်ာ္ကိုးလ်က္
ေလးစားစြာျဖင့္
ဖုိးသား

6/15/2009, MON:, 1:00:00 AM

!--READ-MORE-STARTS-->