*ဟႏၵဒါနိ ဘိကၡေ၀၊ အာမႏၱရာမိေ၀ါ…၊ ၀ယဓမၼာ သခၤါရာ၊ အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ*

Your pictures and fotos in a slideshow on MySpace, eBay, Facebook or your website!view all pictures of this slideshow

*တရားေတာ္ တိုက္ရိုက္ထုတ္လႊင့္မႈ အစီစဥ္*

Live!
Dhamma Request Print E-mail
Written by Administrator
Friday, 31 July 2009 02:30

မဂၤလာပါ ခင္ဗ်ား...

တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ခြဲၿပီး အေဝးေရာက္ေနၾကတာရွိၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကို ဘယ္တရားကိုေတာ့ျဖင့္ နာယူခြင့္ရေစခ်င္တယ္... ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ အတူတူနာယူခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ ဆႏၵေလးေတြက တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွာ ေပၚေပါက္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ အေကာင္းအထည္ေဖာ္ေပးခ်င္ပါတယ္။

ငယ္ငယ္က စဥ္းစားဖူးတာေလးတစ္ခုရွိခဲ့ပါတယ္... ခ်စ္ေသာသူနဲ႔ ခြဲၿပီးေတာ့ကာ တစ္ျခားၿမိဳ႕ကို သြားတဲ့အခါမွာေပါ့ေလ... လသာတဲ့ညနဲ႔ တိုက္ဆိုက္ခဲ့ရင္ ဒါမ်ိဳးေလး အမွာစကား ထားခဲ့တယ္ေပါ့... ဒီည လာသာလိမ့္မယ္ေနာ္...လသာတဲ့အခါ ဘယ္အခ်ိန္တိတိမွာ လမင္းေလးကို တို႔ေတြ ထိုင္ၾကည့္ၾကမယ္ေနာ္...တို႔ရဲ႕အၾကည့္ေတြက အဲဒီမွာ သြားေပါင္းဆံုလိမ့္မယ္...ဒါဆိုရင္ တို႔မေဝးေတာ့ဘူး...အၾကည့္ခ်င္း ဆံုႏိုင္ခြင့္ကို လမင္းေလးက ဖန္တီးေပးလိမ့္မယ္... အၾကည့္ခ်င္းဆံုၿပီး စိတ္ကူေလးနဲ႔ စကားေတြ ေျပာၾကမယ္ေပါ့ဗ်ာ...ဒီလို အခ်စ္လိႈင္းကို ေပါင္းဆံုေပးႏိုင္တဲ့ အေတြးမ်ိဳးေလးကို စဥ္းစားခဲ့ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မဖြင့္ဟခဲ့ပါဘူး။ အခုေတာ့ တိုက္ဆိုင္လို႔ ေျပာျပတာပါေနာ...

ဒီေတာ့ အခ်စ္လိႈင္းေတြ ေပါင္းဆံုႏိုင္ခြင့္ရွိရင္ ကုသိုလ္လိႈင္းေတြကိုလည္း ေပါင္းဆံုခြင့္ရွိပါတယ္ေနာ....အခု အင္တာနက္ ေပၚလာေတာ့ လသာည ကို ေစာင့္ေနဖို႔ မလိုေတာ့ပါဘူး။ လိုင္းေကာင္းဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့ေနာ...ကုသိုလ္လိႈင္းေတြကို မွ်ေဝးေပးၿပီး ကုသိုလ္ဓာတ္အားေတြ ျဖည့္ႏိုင္ၾကေစဖို႔ အႀကံစို႔ေပၚ အေကာင္ထည္ေဖာ္လိုက္ပါၿပီဗ်။

(ဘယ္ေန႔) (ဘယ္နာရီ)မွာ (ဘယ္တရား) ကို (ဘယ္သူ႔)ကို ရည္စူးၿပီး အားလံုးေသာသူမ်ားလည္း ဒီတရားကို နာၾကားခြင့္ရၾကပါေစ ဆိုတဲ့ (ကုသိုလ္ဆႏၵ)ကို Cbox မွာ ေရးေပးလို႔ရပါတယ္။ ႀကိဳးစားၿပီး တိက်ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးပါ့မယ္... ေဆာင္ရြက္ခ်က္ ပ်က္ကြက္ခဲ့ရင္ နားလည္ေပးၾကဖို႔လည္း ႀကိဳတင္ေမတၱာရပ္ခံပါရေစေနာ...

ဒါနဲ႔တစ္ခု...တရားမလႊင့္မွီ... ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား၏ မိတ္ဆက္အသံေလးကိုပါ ထည့္သြင္းလႊင့္လိုပါကလည္း ထုတ္လႊင့္ေပးပါမည္။ ထိုေန႔ လႊင့္ေပးရန္ တာဝန္ခံသူရဲ႕ G-talk - Skype nick ကို Add ၿပီး G-talk - Skype မွ ေခၚၿပီးေတာ့ သူက ေျပာရန္ အခ်က္ျပ (1) လို႔ရိုက္လိုက္တာနဲ႔ ၂ မိနစ္ ၃ မိနစ္ခန္႔ ေျပာၿပီး လႊင့္လိုေသာ တရားကို ဆက္လက္လႊင့္ေပးပါမည္။

ဒါနဲ႔ႏွစ္ခု...စေန႔၊ တနဂၤေႏြ ေန႔တို႔မွာလႊင့္ေပးဖို႔ဆို ပိုမို၍ ေကာင္းမြန္ပါသည္။ က်န္ၾကားရက္မွာလည္း ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေပးပါမည္။ ေက်ာင္းခ်ိန္ႏွင့္ တိုက္ဆိုက္ပါက နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးပါ။ Cbox မွာ တရားေတာင္းဆိုသြားသူအလိုက္ အစဥ္ထားၿပီး ထုတ္လႊင့္ေပးပါမည္။ ေတာင္းဆိုသူ အခ်ိန္တူေနခဲ့လ်င္ ပထမေတာင္းဆိုသူကို ဦးစားေပး ထုတ္လႊင့္ေပးပါရေစေနာ...လႊင့္ေပးမႈ ပ်က္ကြက္ခဲ့လ်င္ Cboxမွာ ေၾကျငာေပးၿပီး အခ်ိန္ ျပညွိၾကပါမယ္...

အားလံု တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး ခင္မင္ေလးစား တန္ဖိုးထား နားလည္မႈရွိရွိျဖင့္ လက္တြဲၾကပါစို႔...

ေလးစားစြာျဖင့္

ဓမၼသုခ ညီအစ္ကိုမ်ား...

Last Updated ( Friday, 31 July 2009 19:53 )

You are Online!

Wednesday 29 April 2009

*လာျခင္းဆိုးေသာ ဧည့္သည္*

အု၀ဲ… အု၀ဲ… အု၀ဲ

ေအာ္ စိတ္မခ်မ္းသာ လုိက္တာ.. ငိုေနလိုက္ပံုမ်ား.. ေလာက အလယ္ကို ခုမွပဲ စတင္လို႔ ေရာက္ရွိလာတယ္၊ ေရာက္ရွိလာပံုက အငိုေလးနဲ႔ စလို႔.. မိဘေတြ ခမ်ာေတာ့ ျပံဳးေပ်ာ္ရွာမေပါ့ေလ.. မိခင္ဆိုရင္လည္း ကိုယ္နဲ႔ လြယ္ေမြး ထားရတဲ့ သားသမီးမို႔လို႔၊ ဖခင္ဆိုရင္လည္း ေအာ္ငါ့ေသြး ငါ့သားဆို ၿပီးေတာ့.. ငါစြဲေလးေတြနဲ႔ ငါမပိုင္တာကို ငါပိုင္လုပ္ပံုေလးကို ေျပာပါတယ္.. ေနာက္တစ္ခုက ေလာကအလယ္ ခုမွေရာက္လာတဲ့ လူမမယ္ ကေလးငယ္ရဲ႕ အငုိေလးနဲ႔စလို႔ ေရာက္ရွိ လာပံုေလးေလ.. စလာကတည္းက လာျခင္းက မေကာင္းေတာ့ဘူး..

ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ငါမပိုင္တာပါလိမ့္.. ငါမဆိုင္တာပါလိမ့္.. ငါကေမြးတာ ငါ့သားသမီးမဟုတ္ပါလိမ့္.. ငါယူထားတဲ့ ဇနီး ဘာလို႔မ်ား ငါ့ဇနီး မဟုတ္တာပါလိမ့္.. ငါ့ကိုေမြးတဲ့မိဘ ဘာလို႔မ်ား ငါ့မိဘ မဟုတ္တာပါလိမ့္..

ေလာကၾကီးမွာက ငါ၊ သူတစ္ပါး၊ ေယာက်ာ္း၊ မိန္းမမွ မရွိပဲေလ၊ ခႏၶာငါးပါး ရုပ္နာမ္တရားပဲ ရွိေနတာ၊ ရူပကၡႏၶာ(ရုပ္တရား)၊ ၀ိညာဏကၡႏၶာ(သိမႈ - နာမ္တရား)၊ ေ၀ဒနကၡႏၶာ(ခံစားမႈ - နာမ္တရား)၊ သညကၡႏၶာ (မွတ္သားမႈ - နာမ္တရား) နဲ႔ေနာက္ဆံုး သခၤါရကၡႏၶာ(ျပဳျပင္မႈ - နာမ္တရား).. ဒီခႏၶာငါးပါးပဲေလ.. ျပန္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ေတာ့ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးေပါ့..

ဒီေတာ့ကာ ဒီခႏၶာငါးပါးကို ပိုင္ဆိုင္ေနရတဲ့၊ လက္၀ယ္ရရွိေနၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြရဲ႕ ျဖစ္စဥ္ေလးကို လာျခင္းေကာင္းသလား၊ လာျခင္းဆိုးသလား.. တစ္ခ်က္ေလာက္ ေျပာၾကည့္လိုက္ရေအာင္..

ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ ေန႔စဥ္ေန႔စဥ္ ကိုယ္နဲ႔သက္ဆိုင္ရာ အလုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျပဳလုပ္ေနၾကရတယ္ေနာ္၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ငါ့သားဖို႔ ငါ့မယားဖို႔ ငါ့အေမဖို႔ ငါ့အေဖဖို႔ ငါ့ဖို႔ ငါ့ညီဖို႔ ငါ့ညီမဖို႔… စသျဖင့္ေပါ့ေလ ဒီလိုေလးေတြက မမ်ားဘူးလား.. မ်ားပါတယ္ေလ.. ေျပာရရင္ေတာ့ ေလာကၾကီးမွာ ငါပိုင္ငါဆိုင္ မရွိဘူးဆိုတာကို မသိဘဲ ႏြားသာသာ ရုန္းေနၾကတာေပါ့ဗ်ာ.. ဇာတ္လမ္းက အဲဒီကစေတာ့တာပဲခင္ဗ်.. ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီေနရာမွာ မသိလို႔ လုပ္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလုိက္တယ္ေနာ္.. အဲဒီမွာ မသိတာက အ၀ိဇၨာ၊ လုပ္တာက သခၤါရ.. ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အဲလိုသေဘာျဖစ္ေကာ.. ဒီသေဘာက လာျခင္းေကာင္းတဲ့ သေဘာမဟုတ္ဘူး.. ေနာင္တစ္ဖန္ ခႏၶာျပန္ျဖစ္ေစမယ့္ သေဘာ.. ေျပာရရင္ ေနာင္တစ္ဖန္ မသာျဖစ္ဦးမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာ.. ဒါက ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္.. မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးေျပာတာ..

ဟုတ္ၿပီ.. ဒီလိုမသိလို႔ လုပ္ရင္ ေနာက္ဘာေတြဆက္ျဖစ္ဦးမလဲ.. ဘယ္လို အက်ိဳးဆက္ေတြ ခံစားရမလဲဆိုေတာ့..

မသိလို႔လုပ္ျခင္းသည္ ခႏၶာငါးပါးကို ေနာင္တစ္ၾကိမ္ ျပန္ျဖစ္ေစမယ့္ အေၾကာင္းတရား၊ သစၥာနယ္အေနနဲ႔ ၾကည့္ရင္ သမုဒယသစၥာ.. ဒီသမုဒယ သစၥာျဖစ္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ ဒုကၡသစၥာ ျဖစ္ၿပီသာ ေအာက္ေမ့ေပေတာ့.. ၀ိဉာဏ္၊ နာမ္ရုပ္၊ သဠာယတန၊ ဖႆ၊ ေ၀ဒနာ.. ဆိုတဲ့ ခႏၶာၾကီးျဖစ္ေကာ.. ပါဠိေတြကို စာရႈသူ သိပ္မသိဘူးဆိုရင္ (သိသူမ်ားကို မဆိုလိုပါ) အလြယ္ကေတာ့ ခုလက္ရွိ ကိုယ္ခႏၶာၾကီး ရထားတယ္လို႔သာ မွတ္ပါဗ်ာ..

ဒီခႏၶာငါးပါးကို လက္၀ယ္ပိုင္ဆိုင္ၿပီဆိုကတည္းက ေကာင္းသလား၊ ဆိုးသလား စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ရေအာင္.. ဒီခႏၶာၾကီးက မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ သူ႔ကိုျပဳစုဖို႔ အခ်ိဳသပ္ၿပီးခိုင္းေတာ့တာပဲ.. ငါ့ကိုမ်က္ႏွာသစ္ေပး.. သြားတိုက္ေပး.. ေရခ်ိဳးေပး.. မုတ္ဆိတ္ရိတ္ေပး.. ဒါမ်ိဳးေတြ စခိုင္းၿပီ.. ၿပီးတာနဲ႔ ဟိုဟာစားခ်င္တယ္၊ ဒီဟာစားခ်င္တယ္.. ျဖစ္ျပန္ေရာ.. အဲဒါကိုမွ ကုိယ္တိုင္က မစားဘူးဆိုရင္ ဗိုက္ထဲကေန ေ၀ဒနာေပါင္းစံုက ဆႏၵျပပါေလေရာ.. ေနာက္အလုပ္သြားရင္လည္း ဟိုအက်ႌမ၀တ္ခ်င္ဘူး.. ဒီအေရာင္မၾကိဳက္ဘူး.. ဒီပုဆိုး၀တ္မယ္.. အားပါးပါး.. သူ႔အလိုေတြက နည္းမွမနည္းတာ.. ေနာက္ ေန႔လယ္စာစားမယ္၊ ညစာစားမယ္၊ အိပ္မယ္.. အကုန္သူ႔အလိုေတြပဲ လုိက္ျဖည့္ေနရတာေလ.. ဒါက ကၽြန္ေတာ္အၾကမ္းဖ်ဥ္းေျပာတာေနာ္.. ခ်ဲ႕ေတြးရင္ ခ်ဲ႕ေတြးသေလာက္ ဒုကၡေတြခ်ည္းပဲ.. ဘာလုိ႔ဒုကၡေတြလို႔ေျပာရသလဲ.. ခႏၶာငါးပါးဆိုကတည္းက ဒုကၡသစၥာနယ္ထဲ ေရာက္ေနလို႔ေလ..

ဒီလိုဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ ဒီေလာကအလယ္ကို ေ၀ဒနာေပါင္းစံုနဲ႔ ေရာက္ရွိလာျခင္းဟာ လာျခင္းေကာင္းလား၊ လာျခင္းဆိုးလား.. လာျခင္းဆိုးေပါ့ဗ်ာ.. ဒီလာျခင္းဆိုးကိုမွ ေနျခင္းဆိုးနဲ႔ ေနၾကရင္ေတာ့ ေသျခင္းဆိုးရံုမွတစ္ပါး အျခားမရွိေတာ့ပါဘူး.. ဘာေၾကာင့္ေသျခင္းဆိုးလို႔ ေျပာရသလဲဆိုေတာ့ အပယ္သြားမယ့္ေသျခင္းမို႔လို႔ပါပဲ..

ဒီလိုကၽြန္ေတာ္က ေျပာေတာ့ အပယ္မသြားေအာင္ ဘာလုပ္ဖို႔လိုလာၿပီလဲ၊ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲလို႔ ေမးဖို႔လိုမလာဘူးလား.. လိုတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေနရာေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္သိထားတာေလးကို တတ္သေလာက္ေလး ေဆြးေႏြးပါ့မယ္.. မွားေနရင္ ကၽြန္ေတာ့ကို ျပဳျပင္လို႔ သြန္သင္ ေပးေစလိုပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လုိ သိထားသလဲဆိုေတာ့ အပယ္မက်ေရာက္ေအာင္ အရင္ဆံုး ဒိ႒ိအရင္ျဖဳတ္ရပါလိမ့္မယ္။ အဲလို ဒိ႒ိကြာေစဖို႔ အတြက္ ဒိ႒ိကြာေၾကာင္း တရားေတြ၊ သစၥာတရားေတြကို ေဟာေျပာညႊန္ျပတတ္တဲ့ ကလ်ာဏမိတၱ၊ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း၊ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းကို ရွာရပါမယ္။ ေနာက္ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို နားလည္ေအာင္ လုပ္ရပါမယ္။ ဒီလိုနားလည္ႏိုင္ဖို႔ သစၥာတရားကိုေဟာေျပာ လမ္းညႊန္ႏိုင္တဲ့၊ လမ္းညႊန္တတ္တဲ့ ဆရာသမားဆီက သစၥာတရားေတြကို နာၾကားရပါမယ္။ ဒီလို ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို နားလည္ၿပီဆိုမွ တရားကို စတင္အားထုတ္သင့္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို နားလည္ၿပီးမွ တရားအားထုတ္သင့္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုပါတယ္။ ဘာလို႔လဲလို႔ အေမးရွိလာရင္.. ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို နားမလည္ဘဲ တရားအားထုတ္ရင္ တရားမရႏိုင္လို႔ပါပဲ။ ဘုရားလက္ထက္က ရွင္ဆႏၵ (ျမင္းၿမီးဆြဲ ေမာင္ဆန္) ကို သာဓက ယူေပါ့ဗ်ာ။

နည္းနည္း ဆက္လုိက္ရေအာင္။ ေလာကၾကီးမွာ အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးသားလွ်င္ရွိပါတယ္၊ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါရယ္လို႔ မရွိပါဘူး၊ ဒီသေဘာေလးကို ဉာဏ္နဲ႔ ထိုးသြင္းသိ၊ ပိုင္းျခားသိရင္ သကၠာယ ဒိ႒ိစင္ပါတယ္။ ဒီပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါမရွိေၾကာင္းကို ဘုရားလက္ထက္က ဥပမာေလးနဲ႔ ယွဥ္ထိုးလို႔ ၾကည့္လိုက္ရေအာင္။

ဘုရားလက္ထက္က တိတၳိေတြက အနုရုဒၶါ လို႔ဘြဲ႔အမည္ရတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးကို ေမးတယ္တဲ့။ ဘာေတြေမးတာလဲဆိုေတာ့…

၁။ သတၱ၀ါေသရင္ ျဖစ္ေသးသလား။
၂။ သတၱ၀ါေသရင္ မျဖစ္ေတာ့ဘူးလား။
၃။ သတၱ၀ါေသရင္ ျဖစ္သည္တစ္လွည့္ မျဖစ္သည္တစ္လွည့္လား။
၄။ သတၱ၀ါေသရင္ မျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ ျဖစ္သေယာင္ေယာင္လား။

ဒီေမးခြန္းေလးေတြ ေမးတယ္တဲ့။ အဲဒီေတာ့ အေမးခံရတဲ့ ရွင္အႏုရုဒၶါကလည္း ကုိယ္တိုင္က ဒိ႒ိမကြာေသး၊ အေၾကာင္းအက်ိဳးကိုလည္း နားလည္သေဘာေပါက္မႈ မရွိေသးေတာ့ *ဘုရားရွင္ကေတာ့ ဒီလိုမေဟာဘူးကြာ* ဆိုတဲ့ အေျဖတစ္ခုပဲ ေျဖႏိုင္တယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ တိတၳိေတြက ဒီမေထရ္ေလးကို ဒါေလးေတာင္ မသိဘူးလားဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ အျပစ္တင္ၿပီး ျပန္သြားၾကတာေပါ့။

အရွင္အႏုရုဒၶါလည္း မျဖစ္ေသးပါဘူး.. ေနာက္ထပ္ ဒီ့ထက္ခက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေမးလာရင္ ငါေျဖႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဘုရားရွင္ကို သြားေလွ်ာက္မွ ေတာ္ကာက်မယ္ ဆိုၿပီး ခုနအေမးေလးခုကို သြားေလွ်ာက္သတဲ့၊ ဒီေတာ့ ဘုရားရွင္က ေလာကမွာ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါရယ္လို႔ မရွိ၊ အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးသာ ရွိေၾကာင္း.. စတဲ့ ဒိ႒ိကြာေစေၾကာင္း တရားေတြနဲ႔ သံသရာျပတ္ေၾကာင္းတရားေတြ ဒီမေထရ္ေလး သေဘာေပါက္ေအာင္ ေဟာၾကားေတာ္ မူလိုက္တယ္တဲ့။ ဒီေလာက္ဆို ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါ မရွိဘူးဆိုတာ ရွင္းေလာက္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

ေနာက္ ေလာကမွာ အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးသည္ တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု ဆက္စပ္ေနတယ္။ အေၾကာင္းခ်ည္းပဲ ျဖစ္တာလည္းမရွိ၊ အက်ိဳးခ်ည္းပဲ ျဖစ္တာလည္းမရွိ၊ ဒီလို ဆက္စပ္ေနတာကိုသိရင္ ေသရင္ျပတ္တယ္လို႔ ယူဆထားတဲ့ ဥေစၧဒဒိ႒ိ စင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္.. အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးမွာ အေၾကာင္းခ်ဳပ္ၿပီးမွ အက်ိဳးဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခုခ်ဳပ္ၿပီးမွ တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာေလးကို နားလည္ရင္လည္း ခိုင္တယ္၊ ၿမဲတယ္၊ ပ်က္ဆီးျခင္းမရွိဘူးလို႔ ယူဆထားတဲ့ သႆတဒိ႒ိ စင္ပါတယ္။ အေသးစိတ္ ထပ္သိခ်င္ရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့ၿပီးျဖစ္တဲ့ ေလာကတြင္ အသိသင့္ဆံုးေသာအရာ မွာ ဖတ္ရွဳ ႏိုင္ပါတယ္။ ေၾကာ္ျငာ၀င္ျခင္းမဟုတ္ပါ။ သိေစခ်င္တဲ့၊ သိေစလိုတဲ့ ေစတနာသက္သက္နဲ႔ပါဗ်ာ။

ဒီေလာက္ဆို ဒိ႒ိမစင္ေသးတဲ့ မိတ္ေဆြတို႔လည္း ဒိ႒ိအေၾကာင္းေလး သေဘာေပါက္ေလာက္ၿပီလို႔ ယူဆပါတယ္။ ဒီလိုေလးေတြ တျဖည္းျဖည္း သိလာပါမ်ားရင္ေတာ့ လာျခင္းဆိုးတဲ့ ဧည့္သည္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ျပန္ျခင္းေတာ့ ေကာင္းႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕။ ဒီလိုသိလာေအာင္လည္း သိခ်င္တဲ့ စိတ္ဆႏၵ ျပင္းျပဖို႔ကလည္း လုိပါေသးတယ္။ သိလိုစိတ္ေပါ့ေလ။ ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ ေၾကြးယူလုိက္ ေၾကြးဆပ္လိုက္နဲ႔ ဒီလိုဘ၀ထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္လာျခင္းဆိုးေတြပဲ အတိုးေပၚ အတိုးဆင့္လို႔ ထပ္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဇာတိေတြ ထပ္ကာထပ္ကာ ျဖစ္ေပၚပါလိမ့္မယ္။ ဇာတိထပ္ျဖစ္ၿပီဆိုကတည္းက လာျခင္းဆိုးသြားျပန္ပါၿပီ။ ဇရာေတြျဖစ္၊ ဗ်ာဓိ မရဏ ဒီဒုကၡေတြပဲ ထပ္တလဲလဲ ျဖစ္ေနေတာ့မွာေလ။

ေအာ္ ဇာတိ ဆိုလို႔ ေျပာလုိက္ဦးမယ္။ တရားအားထုတ္ရာမွာလည္း ဇရာနဲ႔ ဗ်ာဓိၾကားမွာ အားထုတ္ပါတဲ့၊ ဗ်ာဓိနဲ႔ မရဏၾကားေရာက္မွ တရားအားထုတ္လို႔ကေတာ့ ေသခါနီွးမွ လမ္းေလွ်ာက္သင္ခ်င္သလုိ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ေ၀ဒနာေတြ ႏွိပ္စက္ေနၿပီဆိုကတည္းက ဘယ္နည္းနဲ႔မွ တရားအားထုတ္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ေျပာရရင္ေတာ့ အုိမႈနဲ႔ နာမႈၾကားမွာ တရားအားထုတ္ေစလိုတာပါပဲ။ နာမႈနဲ႔ ေသမႈၾကားမွာေတာ့ အားထုတ္လို႔ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေလးကလည္း မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး မိန္႔ၾကားသြားတဲ့ အေလးဂရုျပဳ မွတ္သားဖြယ္ အခ်က္ေလးပါပဲ။

*ပန္းေၾကြတဲ့ လမ္း*

ေလညင္းေလးရဲ႕ အနမ္း
မခံႏိုင္တဲ့ ပန္း
ေၾကြစမ္းပါေစ
ေလာကဓံ ေလညင္း
ေဒါသမာန္ ထန္ျပင္းရင္ေတာ့
ပိုခက္ျပီေပါ့...ပန္း။

ေသျခင္းေ၀းတဲ့ နန္း
စံႏိုင္တဲ့ လမ္း
ရွည္စမ္းပါေစ
ေလာက အမွန္ ေသျခင္း
သေဘာမက် အမွန္ ခံျငင္းခ်င္ေတာ့
ကိုယ္ဆက္ျပီေပါ့ ...လမ္း။ ။

ေနာက္ဆံုး မွာခ်င္တာကေတာ့ဗ်ာ.. ဒီကဗ်ာထဲကလိုေတာ့ ပန္းေၾကြတဲ့လမ္း ကိုေတာ့ ဆက္ၿပီးမေလွ်ာက္ၾကပါနဲ႔လား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြ ေမြးကတည္းက ငိုျခင္းကို အေဖာ္ျပဳ၊ ခႏၶာငါးပါးကို ရင္၀ယ္ပိုက္လို႔ လာျခင္းမေကာင္းခဲ့ပါဘူး။ လာျခင္းဆိုးတဲ့ ဧည့္သည္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလာျခင္းဆိုးတာေလးကို ျပန္ျခင္းေကာင္းေအာင္ေတာ့ မနာခင္ မေသခင္ အခ်ိန္ေလးမွာ ၾကိဳးစားသင့္လွပါတယ္။ ငိုျခင္းနဲ႔ ဘ၀စခဲ့တာကို ငိုျခင္းနဲ႔ပဲ နိဂံုးမခ်ဳပ္ေစခ်င္ပါဘူး။ ဆင္းရဲေၾကာင္း သမုဒယသစၥာနဲ႔ ဆင္းရဲက်ိဳး ဒုကၡသစၥာကုိ ၀ိပႆနာ အလုပ္နဲ႔ ပယ္သတ္ၿပီး၊ ခ်မ္းသားေၾကာင္း မဂၢသစၥာနဲ႔ ခ်မ္းသာက်ိဳး နိေရာဓ သစၥာကို ရွာေစခ်င္ပါတယ္။ ျမင္ရာ၊ ၾကားရာ၊ စားရာ၊ သြားရာ၊ ထိရာ၊ ေတြ႔ရာ၊ နံရာ တို႔မွာလည္း သတိေလးနဲ႔ ေနေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဘုရားရွင္ ေနာက္ဆံုးမွာၾကားခဲ့တဲ့ *အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ* တရားကို လုိက္နာရာေရာက္သလို လာျခင္းဆိုးခဲ့ေပမယ့္ ျပန္ျခင္းေတြကေတာ့ ေကာင္းပါလိမ့္မယ္လို႔……။


ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

05.01.2009, MON:, 07:02:25 AM
!--READ-MORE-STARTS-->
ဆက္လက္ဖတ္႐ႈရန္.....

Tuesday 21 April 2009

*တရံေရာအခါက...*

ဒီ ကဗ်ာေလး ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ျပင္ဦးလြင္၊ စာေပ -၂ မွာ ေနစဥ္ 13.10.2007, SAT: တုန္းက ေရးစပ္ခဲ့တာပါ။ ဒီကဗ်ာေလးကို ေရးစပ္ ျဖစ္သြားေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက ဘာလဲဆိုေတာ့...

ေအးခ်မ္းတဲ့ ေဆာင္းညေလး တစ္ညမွာ ေပါ့ဗ်ာ.. သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ အရက္မူးၿပီး အေဆာင္မွာ ေသာင္းက်န္းတယ္။ သူ႕တို႕ဟာ သူေသာင္း က်န္းရံုတင္ အားမရဘဲ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းကို ေကာ္ေကာ္ ၿပီးဆဲတယ္ဗ်ာ ..။ ဘာေတြ မေက်နပ္ မွန္းလည္း မသိပါဘူး..။ တရားရႈ ၾကည့္ေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ေဒါမနႆ ေတြနဲ႕ တအားကို ပူေလာင္ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ဒီကဗ်ာေလးက အဲဒီ ခံစားခ်က္ ေလးကို ရင္ဖြင့္ ထားတာပါ။ တရံေရာ အခါကေပါ့ဗ်ာ...


*တရံေရာအခါက...*

ေလာကဓံ မႏွိပ္စက္လည္း
(သူ)ေလာဘမာန္ အဆိပ္တက္လို႕
ေဒါသဟန္ေတြ ဖိတ္ထြက္ခဲ့...။

အရႈံးေပးခဲ့တာ မဟုတ္ပါ
အမုန္းေ၀းေစဖို႕
ႏွလံုးေအးခဲ့တာ...။

သူငယ္ခ်င္းေရ...
မင္းမခံစားရလည္း
သင္းမာန္ပြားလို႕
(ငါ)နပင္းက်န္ခ်င္ခဲ့ေသး...။

ဒါေပမယ့္...
ရန္မပီသေစဖို႕
ခႏၱီစကို က်င့္သံုးခဲ့...။

ေအာ္...
ဆူေ၀ေစတဲ့ အရက္တန္ခိုးေၾကာင့္
လူေတြေပမယ့္ အရွက္တန္ဖိုး နည္းခဲ့တာပါကလား...။ ။

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

4/21/2009, TUE:, 9:43:49 PM !--READ-MORE-STARTS-->
ဆက္လက္ဖတ္႐ႈရန္.....

Thursday 9 April 2009

*အျဖည့္ခံ*

*အျဖည့္ခံ*


အကၽြႏ္ုပ္ေလ…
အသင္တို႔ လိုအပ္ရင္
ခိုကပ္မေန
တတ္သ၍
စြမ္းသမွ်
ႏြမ္းလ်ပါေစ
လမ္းျပခ်င္သူပါ။

အကၽြႏု္ပ္ကို…
အသင္တို႔ မသံုးခ်င္လည္း
ဘ၀င္မၿငိႇဳး
အစဥ္ရိုးကုပ္
သင္လုပ္သမွ်
က်င္ထုတ္ပလည္း
ဒုကၡမျမင္
သုခလည္းမထင္သူပါ။

အကၽြႏု္ပ္ဟာ…
သင္လိုရာေန
သင္ႏွင္ရာေစ
သင္လိုရင္သံုး
သင္မလိုလည္း
ၿပံဳးၿပံဳးေလးနဲ႔
သင္ထားသလိုစံမယ့္
အျဖည့္ခံ
ဖိနပ္တစ္ရံေလ။ ။


ေလာကအတြက္ ျဖည့္ဆည္းရန္ ရည္သန္လ်က္...
ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

4/9/2009, THUR:, 12:03:35 AM
!--READ-MORE-STARTS-->
ဆက္လက္ဖတ္႐ႈရန္.....

Sunday 5 April 2009

*လြမ္းလို႔က်န္ရစ္ခဲ့မွာကိုေတာ့ အားနာပါတယ္ေလ*

*လြမ္းလို႔က်န္ရစ္ခဲ့မွာကိုေတာ့ အားနာပါတယ္ေလ*

သေဘာတရားေတြ သိဖန္မ်ားေတာ့
တရားသေဘာေတြ ပါလာၿပီ။

အသိတရားရွိသူေတြ အတြက္ေတာ့
တရားအသိေတြပါပဲေလ။

အေမေျပာရင္
အေမာေျပေပမယ့္
အိပ္ရင္
တေရး (နဲ႔) အားရမႈမရွိတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ကို
တရားေရေအးက
ပိုလို႔ အေမာေျပေစခဲ့ၿပီ။

ဒီေတာ့ကာ
အေျပာခ်ိဳတဲ့
အပ်ိဳေခ်ာေရ…
အကၽြႏ္ုပ္
တရုတ္အားထားတာကိုရပ္လို႔
တရားအားထုတ္ေတာ့မွာမို႔
ဒီဘ၀အတြက္ေတာ့
ႏွမလက္ေလွ်ာ့ ေနေလေတာ့။ ။

>>> အားလံုးပဲ မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆ ျမဲျမံေသာ သတိတရားတို႔ျဖင့္ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ျပည့္စံုႏိုင္ၾကပါေစခင္ဗ်ာ။

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

4/4/2009, SAT:, 11:59:59 PM !--READ-MORE-STARTS-->
ဆက္လက္ဖတ္႐ႈရန္.....

Thursday 2 April 2009

ရဟႏၱာႏွင့္ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ား

ရဟႏၱာႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ား ရဟႏၱာႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ား pyaesoneaung1
Publish at Scribd or explore others:


ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

31.03.2009, WED: 11:05:33 PM
!--READ-MORE-STARTS-->
ဆက္လက္ဖတ္႐ႈရန္.....
 
Bookmark and Share