ေအာ္ စိတ္မခ်မ္းသာ လုိက္တာ.. ငိုေနလိုက္ပံုမ်ား.. ေလာက အလယ္ကို ခုမွပဲ စတင္လို႔ ေရာက္ရွိလာတယ္၊ ေရာက္ရွိလာပံုက အငိုေလးနဲ႔ စလို႔.. မိဘေတြ ခမ်ာေတာ့ ျပံဳးေပ်ာ္ရွာမေပါ့ေလ.. မိခင္ဆိုရင္လည္း ကိုယ္နဲ႔ လြယ္ေမြး ထားရတဲ့ သားသမီးမို႔လို႔၊ ဖခင္ဆိုရင္လည္း ေအာ္ငါ့ေသြး ငါ့သားဆို ၿပီးေတာ့.. ငါစြဲေလးေတြနဲ႔ ငါမပိုင္တာကို ငါပိုင္လုပ္ပံုေလးကို ေျပာပါတယ္.. ေနာက္တစ္ခုက ေလာကအလယ္ ခုမွေရာက္လာတဲ့ လူမမယ္ ကေလးငယ္ရဲ႕ အငုိေလးနဲ႔စလို႔ ေရာက္ရွိ လာပံုေလးေလ.. စလာကတည္းက လာျခင္းက မေကာင္းေတာ့ဘူး..
ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ငါမပိုင္တာပါလိမ့္.. ငါမဆိုင္တာပါလိမ့္.. ငါကေမြးတာ ငါ့သားသမီးမဟုတ္ပါလိမ့္.. ငါယူထားတဲ့ ဇနီး ဘာလို႔မ်ား ငါ့ဇနီး မဟုတ္တာပါလိမ့္.. ငါ့ကိုေမြးတဲ့မိဘ ဘာလို႔မ်ား ငါ့မိဘ မဟုတ္တာပါလိမ့္..
ေလာကၾကီးမွာက ငါ၊ သူတစ္ပါး၊ ေယာက်ာ္း၊ မိန္းမမွ မရွိပဲေလ၊ ခႏၶာငါးပါး ရုပ္နာမ္တရားပဲ ရွိေနတာ၊ ရူပကၡႏၶာ(ရုပ္တရား)၊ ၀ိညာဏကၡႏၶာ(သိမႈ - နာမ္တရား)၊ ေ၀ဒနကၡႏၶာ(ခံစားမႈ - နာမ္တရား)၊ သညကၡႏၶာ (မွတ္သားမႈ - နာမ္တရား) နဲ႔ေနာက္ဆံုး သခၤါရကၡႏၶာ(ျပဳျပင္မႈ - နာမ္တရား).. ဒီခႏၶာငါးပါးပဲေလ.. ျပန္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ေတာ့ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးေပါ့..
ဒီေတာ့ကာ ဒီခႏၶာငါးပါးကို ပိုင္ဆိုင္ေနရတဲ့၊ လက္၀ယ္ရရွိေနၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြရဲ႕ ျဖစ္စဥ္ေလးကို လာျခင္းေကာင္းသလား၊ လာျခင္းဆိုးသလား.. တစ္ခ်က္ေလာက္ ေျပာၾကည့္လိုက္ရေအာင္..
ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ ေန႔စဥ္ေန႔စဥ္ ကိုယ္နဲ႔သက္ဆိုင္ရာ အလုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျပဳလုပ္ေနၾကရတယ္ေနာ္၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ငါ့သားဖို႔ ငါ့မယားဖို႔ ငါ့အေမဖို႔ ငါ့အေဖဖို႔ ငါ့ဖို႔ ငါ့ညီဖို႔ ငါ့ညီမဖို႔… စသျဖင့္ေပါ့ေလ ဒီလိုေလးေတြက မမ်ားဘူးလား.. မ်ားပါတယ္ေလ.. ေျပာရရင္ေတာ့ ေလာကၾကီးမွာ ငါပိုင္ငါဆိုင္ မရွိဘူးဆိုတာကို မသိဘဲ ႏြားသာသာ ရုန္းေနၾကတာေပါ့ဗ်ာ.. ဇာတ္လမ္းက အဲဒီကစေတာ့တာပဲခင္ဗ်.. ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီေနရာမွာ မသိလို႔ လုပ္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလုိက္တယ္ေနာ္.. အဲဒီမွာ မသိတာက အ၀ိဇၨာ၊ လုပ္တာက သခၤါရ.. ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အဲလိုသေဘာျဖစ္ေကာ.. ဒီသေဘာက လာျခင္းေကာင္းတဲ့ သေဘာမဟုတ္ဘူး.. ေနာင္တစ္ဖန္ ခႏၶာျပန္ျဖစ္ေစမယ့္ သေဘာ.. ေျပာရရင္ ေနာင္တစ္ဖန္ မသာျဖစ္ဦးမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာ.. ဒါက ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္.. မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးေျပာတာ..
ဟုတ္ၿပီ.. ဒီလိုမသိလို႔ လုပ္ရင္ ေနာက္ဘာေတြဆက္ျဖစ္ဦးမလဲ.. ဘယ္လို အက်ိဳးဆက္ေတြ ခံစားရမလဲဆိုေတာ့..
မသိလို႔လုပ္ျခင္းသည္ ခႏၶာငါးပါးကို ေနာင္တစ္ၾကိမ္ ျပန္ျဖစ္ေစမယ့္ အေၾကာင္းတရား၊ သစၥာနယ္အေနနဲ႔ ၾကည့္ရင္ သမုဒယသစၥာ.. ဒီသမုဒယ သစၥာျဖစ္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ ဒုကၡသစၥာ ျဖစ္ၿပီသာ ေအာက္ေမ့ေပေတာ့.. ၀ိဉာဏ္၊ နာမ္ရုပ္၊ သဠာယတန၊ ဖႆ၊ ေ၀ဒနာ.. ဆိုတဲ့ ခႏၶာၾကီးျဖစ္ေကာ.. ပါဠိေတြကို စာရႈသူ သိပ္မသိဘူးဆိုရင္ (သိသူမ်ားကို မဆိုလိုပါ) အလြယ္ကေတာ့ ခုလက္ရွိ ကိုယ္ခႏၶာၾကီး ရထားတယ္လို႔သာ မွတ္ပါဗ်ာ..
ဒီခႏၶာငါးပါးကို လက္၀ယ္ပိုင္ဆိုင္ၿပီဆိုကတည္းက ေကာင္းသလား၊ ဆိုးသလား စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ရေအာင္.. ဒီခႏၶာၾကီးက မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ သူ႔ကိုျပဳစုဖို႔ အခ်ိဳသပ္ၿပီးခိုင္းေတာ့တာပဲ.. ငါ့ကိုမ်က္ႏွာသစ္ေပး.. သြားတိုက္ေပး.. ေရခ်ိဳးေပး.. မုတ္ဆိတ္ရိတ္ေပး.. ဒါမ်ိဳးေတြ စခိုင္းၿပီ.. ၿပီးတာနဲ႔ ဟိုဟာစားခ်င္တယ္၊ ဒီဟာစားခ်င္တယ္.. ျဖစ္ျပန္ေရာ.. အဲဒါကိုမွ ကုိယ္တိုင္က မစားဘူးဆိုရင္ ဗိုက္ထဲကေန ေ၀ဒနာေပါင္းစံုက ဆႏၵျပပါေလေရာ.. ေနာက္အလုပ္သြားရင္လည္း ဟိုအက်ႌမ၀တ္ခ်င္ဘူး.. ဒီအေရာင္မၾကိဳက္ဘူး.. ဒီပုဆိုး၀တ္မယ္.. အားပါးပါး.. သူ႔အလိုေတြက နည္းမွမနည္းတာ.. ေနာက္ ေန႔လယ္စာစားမယ္၊ ညစာစားမယ္၊ အိပ္မယ္.. အကုန္သူ႔အလိုေတြပဲ လုိက္ျဖည့္ေနရတာေလ.. ဒါက ကၽြန္ေတာ္အၾကမ္းဖ်ဥ္းေျပာတာေနာ္.. ခ်ဲ႕ေတြးရင္ ခ်ဲ႕ေတြးသေလာက္ ဒုကၡေတြခ်ည္းပဲ.. ဘာလုိ႔ဒုကၡေတြလို႔ေျပာရသလဲ.. ခႏၶာငါးပါးဆိုကတည္းက ဒုကၡသစၥာနယ္ထဲ ေရာက္ေနလို႔ေလ..
ဒီလိုဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ ဒီေလာကအလယ္ကို ေ၀ဒနာေပါင္းစံုနဲ႔ ေရာက္ရွိလာျခင္းဟာ လာျခင္းေကာင္းလား၊ လာျခင္းဆိုးလား.. လာျခင္းဆိုးေပါ့ဗ်ာ.. ဒီလာျခင္းဆိုးကိုမွ ေနျခင္းဆိုးနဲ႔ ေနၾကရင္ေတာ့ ေသျခင္းဆိုးရံုမွတစ္ပါး အျခားမရွိေတာ့ပါဘူး.. ဘာေၾကာင့္ေသျခင္းဆိုးလို႔ ေျပာရသလဲဆိုေတာ့ အပယ္သြားမယ့္ေသျခင္းမို႔လို႔ပါပဲ..
ဒီလိုကၽြန္ေတာ္က ေျပာေတာ့ အပယ္မသြားေအာင္ ဘာလုပ္ဖို႔လိုလာၿပီလဲ၊ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲလို႔ ေမးဖို႔လိုမလာဘူးလား.. လိုတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေနရာေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္သိထားတာေလးကို တတ္သေလာက္ေလး ေဆြးေႏြးပါ့မယ္.. မွားေနရင္ ကၽြန္ေတာ့ကို ျပဳျပင္လို႔ သြန္သင္ ေပးေစလိုပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လုိ သိထားသလဲဆိုေတာ့ အပယ္မက်ေရာက္ေအာင္ အရင္ဆံုး ဒိ႒ိအရင္ျဖဳတ္ရပါလိမ့္မယ္။ အဲလို ဒိ႒ိကြာေစဖို႔ အတြက္ ဒိ႒ိကြာေၾကာင္း တရားေတြ၊ သစၥာတရားေတြကို ေဟာေျပာညႊန္ျပတတ္တဲ့ ကလ်ာဏမိတၱ၊ မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း၊ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းကို ရွာရပါမယ္။ ေနာက္ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို နားလည္ေအာင္ လုပ္ရပါမယ္။ ဒီလိုနားလည္ႏိုင္ဖို႔ သစၥာတရားကိုေဟာေျပာ လမ္းညႊန္ႏိုင္တဲ့၊ လမ္းညႊန္တတ္တဲ့ ဆရာသမားဆီက သစၥာတရားေတြကို နာၾကားရပါမယ္။ ဒီလို ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို နားလည္ၿပီဆိုမွ တရားကို စတင္အားထုတ္သင့္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို နားလည္ၿပီးမွ တရားအားထုတ္သင့္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုပါတယ္။ ဘာလို႔လဲလို႔ အေမးရွိလာရင္.. ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို နားမလည္ဘဲ တရားအားထုတ္ရင္ တရားမရႏိုင္လို႔ပါပဲ။ ဘုရားလက္ထက္က ရွင္ဆႏၵ (ျမင္းၿမီးဆြဲ ေမာင္ဆန္) ကို သာဓက ယူေပါ့ဗ်ာ။
နည္းနည္း ဆက္လုိက္ရေအာင္။ ေလာကၾကီးမွာ အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးသားလွ်င္ရွိပါတယ္၊ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါရယ္လို႔ မရွိပါဘူး၊ ဒီသေဘာေလးကို ဉာဏ္နဲ႔ ထိုးသြင္းသိ၊ ပိုင္းျခားသိရင္ သကၠာယ ဒိ႒ိစင္ပါတယ္။ ဒီပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါမရွိေၾကာင္းကို ဘုရားလက္ထက္က ဥပမာေလးနဲ႔ ယွဥ္ထိုးလို႔ ၾကည့္လိုက္ရေအာင္။
ဘုရားလက္ထက္က တိတၳိေတြက အနုရုဒၶါ လို႔ဘြဲ႔အမည္ရတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးကို ေမးတယ္တဲ့။ ဘာေတြေမးတာလဲဆိုေတာ့…
၁။ သတၱ၀ါေသရင္ ျဖစ္ေသးသလား။
၂။ သတၱ၀ါေသရင္ မျဖစ္ေတာ့ဘူးလား။
၃။ သတၱ၀ါေသရင္ ျဖစ္သည္တစ္လွည့္ မျဖစ္သည္တစ္လွည့္လား။
၄။ သတၱ၀ါေသရင္ မျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ ျဖစ္သေယာင္ေယာင္လား။
ဒီေမးခြန္းေလးေတြ ေမးတယ္တဲ့။ အဲဒီေတာ့ အေမးခံရတဲ့ ရွင္အႏုရုဒၶါကလည္း ကုိယ္တိုင္က ဒိ႒ိမကြာေသး၊ အေၾကာင္းအက်ိဳးကိုလည္း နားလည္သေဘာေပါက္မႈ မရွိေသးေတာ့ *ဘုရားရွင္ကေတာ့ ဒီလိုမေဟာဘူးကြာ* ဆိုတဲ့ အေျဖတစ္ခုပဲ ေျဖႏိုင္တယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ တိတၳိေတြက ဒီမေထရ္ေလးကို ဒါေလးေတာင္ မသိဘူးလားဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ အျပစ္တင္ၿပီး ျပန္သြားၾကတာေပါ့။
အရွင္အႏုရုဒၶါလည္း မျဖစ္ေသးပါဘူး.. ေနာက္ထပ္ ဒီ့ထက္ခက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေမးလာရင္ ငါေျဖႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဘုရားရွင္ကို သြားေလွ်ာက္မွ ေတာ္ကာက်မယ္ ဆိုၿပီး ခုနအေမးေလးခုကို သြားေလွ်ာက္သတဲ့၊ ဒီေတာ့ ဘုရားရွင္က ေလာကမွာ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါရယ္လို႔ မရွိ၊ အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးသာ ရွိေၾကာင္း.. စတဲ့ ဒိ႒ိကြာေစေၾကာင္း တရားေတြနဲ႔ သံသရာျပတ္ေၾကာင္းတရားေတြ ဒီမေထရ္ေလး သေဘာေပါက္ေအာင္ ေဟာၾကားေတာ္ မူလိုက္တယ္တဲ့။ ဒီေလာက္ဆို ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါ မရွိဘူးဆိုတာ ရွင္းေလာက္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ေနာက္ ေလာကမွာ အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးသည္ တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု ဆက္စပ္ေနတယ္။ အေၾကာင္းခ်ည္းပဲ ျဖစ္တာလည္းမရွိ၊ အက်ိဳးခ်ည္းပဲ ျဖစ္တာလည္းမရွိ၊ ဒီလို ဆက္စပ္ေနတာကိုသိရင္ ေသရင္ျပတ္တယ္လို႔ ယူဆထားတဲ့ ဥေစၧဒဒိ႒ိ စင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္.. အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးမွာ အေၾကာင္းခ်ဳပ္ၿပီးမွ အက်ိဳးဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခုခ်ဳပ္ၿပီးမွ တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာေလးကို နားလည္ရင္လည္း ခိုင္တယ္၊ ၿမဲတယ္၊ ပ်က္ဆီးျခင္းမရွိဘူးလို႔ ယူဆထားတဲ့ သႆတဒိ႒ိ စင္ပါတယ္။ အေသးစိတ္ ထပ္သိခ်င္ရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့ၿပီးျဖစ္တဲ့ ေလာကတြင္ အသိသင့္ဆံုးေသာအရာ မွာ ဖတ္ရွဳ ႏိုင္ပါတယ္။ ေၾကာ္ျငာ၀င္ျခင္းမဟုတ္ပါ။ သိေစခ်င္တဲ့၊ သိေစလိုတဲ့ ေစတနာသက္သက္နဲ႔ပါဗ်ာ။
ဒီေလာက္ဆို ဒိ႒ိမစင္ေသးတဲ့ မိတ္ေဆြတို႔လည္း ဒိ႒ိအေၾကာင္းေလး သေဘာေပါက္ေလာက္ၿပီလို႔ ယူဆပါတယ္။ ဒီလိုေလးေတြ တျဖည္းျဖည္း သိလာပါမ်ားရင္ေတာ့ လာျခင္းဆိုးတဲ့ ဧည့္သည္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ျပန္ျခင္းေတာ့ ေကာင္းႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕။ ဒီလိုသိလာေအာင္လည္း သိခ်င္တဲ့ စိတ္ဆႏၵ ျပင္းျပဖို႔ကလည္း လုိပါေသးတယ္။ သိလိုစိတ္ေပါ့ေလ။ ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ ေၾကြးယူလုိက္ ေၾကြးဆပ္လိုက္နဲ႔ ဒီလိုဘ၀ထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္လာျခင္းဆိုးေတြပဲ အတိုးေပၚ အတိုးဆင့္လို႔ ထပ္ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဇာတိေတြ ထပ္ကာထပ္ကာ ျဖစ္ေပၚပါလိမ့္မယ္။ ဇာတိထပ္ျဖစ္ၿပီဆိုကတည္းက လာျခင္းဆိုးသြားျပန္ပါၿပီ။ ဇရာေတြျဖစ္၊ ဗ်ာဓိ မရဏ ဒီဒုကၡေတြပဲ ထပ္တလဲလဲ ျဖစ္ေနေတာ့မွာေလ။
ေအာ္ ဇာတိ ဆိုလို႔ ေျပာလုိက္ဦးမယ္။ တရားအားထုတ္ရာမွာလည္း ဇရာနဲ႔ ဗ်ာဓိၾကားမွာ အားထုတ္ပါတဲ့၊ ဗ်ာဓိနဲ႔ မရဏၾကားေရာက္မွ တရားအားထုတ္လို႔ကေတာ့ ေသခါနီွးမွ လမ္းေလွ်ာက္သင္ခ်င္သလုိ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ေ၀ဒနာေတြ ႏွိပ္စက္ေနၿပီဆိုကတည္းက ဘယ္နည္းနဲ႔မွ တရားအားထုတ္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ေျပာရရင္ေတာ့ အုိမႈနဲ႔ နာမႈၾကားမွာ တရားအားထုတ္ေစလိုတာပါပဲ။ နာမႈနဲ႔ ေသမႈၾကားမွာေတာ့ အားထုတ္လို႔ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေလးကလည္း မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး မိန္႔ၾကားသြားတဲ့ အေလးဂရုျပဳ မွတ္သားဖြယ္ အခ်က္ေလးပါပဲ။
*ပန္းေၾကြတဲ့ လမ္း*
ေလညင္းေလးရဲ႕ အနမ္း
မခံႏိုင္တဲ့ ပန္း
ေၾကြစမ္းပါေစ
ေလာကဓံ ေလညင္း
ေဒါသမာန္ ထန္ျပင္းရင္ေတာ့
ပိုခက္ျပီေပါ့...ပန္း။
ေသျခင္းေ၀းတဲ့ နန္း
စံႏိုင္တဲ့ လမ္း
ရွည္စမ္းပါေစ
ေလာက အမွန္ ေသျခင္း
သေဘာမက် အမွန္ ခံျငင္းခ်င္ေတာ့
ကိုယ္ဆက္ျပီေပါ့ ...လမ္း။ ။
ေနာက္ဆံုး မွာခ်င္တာကေတာ့ဗ်ာ.. ဒီကဗ်ာထဲကလိုေတာ့ ပန္းေၾကြတဲ့လမ္း ကိုေတာ့ ဆက္ၿပီးမေလွ်ာက္ၾကပါနဲ႔လား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြ ေမြးကတည္းက ငိုျခင္းကို အေဖာ္ျပဳ၊ ခႏၶာငါးပါးကို ရင္၀ယ္ပိုက္လို႔ လာျခင္းမေကာင္းခဲ့ပါဘူး။ လာျခင္းဆိုးတဲ့ ဧည့္သည္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလာျခင္းဆိုးတာေလးကို ျပန္ျခင္းေကာင္းေအာင္ေတာ့ မနာခင္ မေသခင္ အခ်ိန္ေလးမွာ ၾကိဳးစားသင့္လွပါတယ္။ ငိုျခင္းနဲ႔ ဘ၀စခဲ့တာကို ငိုျခင္းနဲ႔ပဲ နိဂံုးမခ်ဳပ္ေစခ်င္ပါဘူး။ ဆင္းရဲေၾကာင္း သမုဒယသစၥာနဲ႔ ဆင္းရဲက်ိဳး ဒုကၡသစၥာကုိ ၀ိပႆနာ အလုပ္နဲ႔ ပယ္သတ္ၿပီး၊ ခ်မ္းသားေၾကာင္း မဂၢသစၥာနဲ႔ ခ်မ္းသာက်ိဳး နိေရာဓ သစၥာကို ရွာေစခ်င္ပါတယ္။ ျမင္ရာ၊ ၾကားရာ၊ စားရာ၊ သြားရာ၊ ထိရာ၊ ေတြ႔ရာ၊ နံရာ တို႔မွာလည္း သတိေလးနဲ႔ ေနေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဘုရားရွင္ ေနာက္ဆံုးမွာၾကားခဲ့တဲ့ *အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ* တရားကို လုိက္နာရာေရာက္သလို လာျခင္းဆိုးခဲ့ေပမယ့္ ျပန္ျခင္းေတြကေတာ့ ေကာင္းပါလိမ့္မယ္လို႔……။
ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား
05.01.2009, MON:, 07:02:25 AM
No comments:
Post a Comment
pyaesoneaung2007@gmail.com