*ဟႏၵဒါနိ ဘိကၡေ၀၊ အာမႏၱရာမိေ၀ါ…၊ ၀ယဓမၼာ သခၤါရာ၊ အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ*

Your pictures and fotos in a slideshow on MySpace, eBay, Facebook or your website!view all pictures of this slideshow

*တရားေတာ္ တိုက္ရိုက္ထုတ္လႊင့္မႈ အစီစဥ္*

Live!
Dhamma Request Print E-mail
Written by Administrator
Friday, 31 July 2009 02:30

မဂၤလာပါ ခင္ဗ်ား...

တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ခြဲၿပီး အေဝးေရာက္ေနၾကတာရွိၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကို ဘယ္တရားကိုေတာ့ျဖင့္ နာယူခြင့္ရေစခ်င္တယ္... ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ အတူတူနာယူခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ ဆႏၵေလးေတြက တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွာ ေပၚေပါက္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ အေကာင္းအထည္ေဖာ္ေပးခ်င္ပါတယ္။

ငယ္ငယ္က စဥ္းစားဖူးတာေလးတစ္ခုရွိခဲ့ပါတယ္... ခ်စ္ေသာသူနဲ႔ ခြဲၿပီးေတာ့ကာ တစ္ျခားၿမိဳ႕ကို သြားတဲ့အခါမွာေပါ့ေလ... လသာတဲ့ညနဲ႔ တိုက္ဆိုက္ခဲ့ရင္ ဒါမ်ိဳးေလး အမွာစကား ထားခဲ့တယ္ေပါ့... ဒီည လာသာလိမ့္မယ္ေနာ္...လသာတဲ့အခါ ဘယ္အခ်ိန္တိတိမွာ လမင္းေလးကို တို႔ေတြ ထိုင္ၾကည့္ၾကမယ္ေနာ္...တို႔ရဲ႕အၾကည့္ေတြက အဲဒီမွာ သြားေပါင္းဆံုလိမ့္မယ္...ဒါဆိုရင္ တို႔မေဝးေတာ့ဘူး...အၾကည့္ခ်င္း ဆံုႏိုင္ခြင့္ကို လမင္းေလးက ဖန္တီးေပးလိမ့္မယ္... အၾကည့္ခ်င္းဆံုၿပီး စိတ္ကူေလးနဲ႔ စကားေတြ ေျပာၾကမယ္ေပါ့ဗ်ာ...ဒီလို အခ်စ္လိႈင္းကို ေပါင္းဆံုေပးႏိုင္တဲ့ အေတြးမ်ိဳးေလးကို စဥ္းစားခဲ့ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မဖြင့္ဟခဲ့ပါဘူး။ အခုေတာ့ တိုက္ဆိုင္လို႔ ေျပာျပတာပါေနာ...

ဒီေတာ့ အခ်စ္လိႈင္းေတြ ေပါင္းဆံုႏိုင္ခြင့္ရွိရင္ ကုသိုလ္လိႈင္းေတြကိုလည္း ေပါင္းဆံုခြင့္ရွိပါတယ္ေနာ....အခု အင္တာနက္ ေပၚလာေတာ့ လသာည ကို ေစာင့္ေနဖို႔ မလိုေတာ့ပါဘူး။ လိုင္းေကာင္းဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့ေနာ...ကုသိုလ္လိႈင္းေတြကို မွ်ေဝးေပးၿပီး ကုသိုလ္ဓာတ္အားေတြ ျဖည့္ႏိုင္ၾကေစဖို႔ အႀကံစို႔ေပၚ အေကာင္ထည္ေဖာ္လိုက္ပါၿပီဗ်။

(ဘယ္ေန႔) (ဘယ္နာရီ)မွာ (ဘယ္တရား) ကို (ဘယ္သူ႔)ကို ရည္စူးၿပီး အားလံုးေသာသူမ်ားလည္း ဒီတရားကို နာၾကားခြင့္ရၾကပါေစ ဆိုတဲ့ (ကုသိုလ္ဆႏၵ)ကို Cbox မွာ ေရးေပးလို႔ရပါတယ္။ ႀကိဳးစားၿပီး တိက်ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးပါ့မယ္... ေဆာင္ရြက္ခ်က္ ပ်က္ကြက္ခဲ့ရင္ နားလည္ေပးၾကဖို႔လည္း ႀကိဳတင္ေမတၱာရပ္ခံပါရေစေနာ...

ဒါနဲ႔တစ္ခု...တရားမလႊင့္မွီ... ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား၏ မိတ္ဆက္အသံေလးကိုပါ ထည့္သြင္းလႊင့္လိုပါကလည္း ထုတ္လႊင့္ေပးပါမည္။ ထိုေန႔ လႊင့္ေပးရန္ တာဝန္ခံသူရဲ႕ G-talk - Skype nick ကို Add ၿပီး G-talk - Skype မွ ေခၚၿပီးေတာ့ သူက ေျပာရန္ အခ်က္ျပ (1) လို႔ရိုက္လိုက္တာနဲ႔ ၂ မိနစ္ ၃ မိနစ္ခန္႔ ေျပာၿပီး လႊင့္လိုေသာ တရားကို ဆက္လက္လႊင့္ေပးပါမည္။

ဒါနဲ႔ႏွစ္ခု...စေန႔၊ တနဂၤေႏြ ေန႔တို႔မွာလႊင့္ေပးဖို႔ဆို ပိုမို၍ ေကာင္းမြန္ပါသည္။ က်န္ၾကားရက္မွာလည္း ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေပးပါမည္။ ေက်ာင္းခ်ိန္ႏွင့္ တိုက္ဆိုက္ပါက နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးပါ။ Cbox မွာ တရားေတာင္းဆိုသြားသူအလိုက္ အစဥ္ထားၿပီး ထုတ္လႊင့္ေပးပါမည္။ ေတာင္းဆိုသူ အခ်ိန္တူေနခဲ့လ်င္ ပထမေတာင္းဆိုသူကို ဦးစားေပး ထုတ္လႊင့္ေပးပါရေစေနာ...လႊင့္ေပးမႈ ပ်က္ကြက္ခဲ့လ်င္ Cboxမွာ ေၾကျငာေပးၿပီး အခ်ိန္ ျပညွိၾကပါမယ္...

အားလံု တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး ခင္မင္ေလးစား တန္ဖိုးထား နားလည္မႈရွိရွိျဖင့္ လက္တြဲၾကပါစို႔...

ေလးစားစြာျဖင့္

ဓမၼသုခ ညီအစ္ကိုမ်ား...

Last Updated ( Friday, 31 July 2009 19:53 )

You are Online!

Sunday 11 October 2009

*ဆြမ္းခံျခင္းသည္ ေတာင္းခံျခင္းေလာ...*

စာေရးသူႏွင့္ သိကၽြမ္းခင္မင္ေနေသာ လူငယ္ေလး တစ္ဦးက စာေရးသူကို ေျပာျပသည္။
“ဘုန္းဘုန္း…တပည့္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အိမ္ကို ဘာသာျခားအဖြဲ႕ တစ္ခုက လာၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ဘာသာေကာင္းေၾကာင္း ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေတြဟာ သူမ်ားအိမ္ေရွ႕ေတြမွာ ေန႔တိုင္း လုိက္ေတာင္းစားေနတဲ့ သူေတြ မဟုတ္ေၾကာင္း အဲဒီလို ေျပာသြားတယ္ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္လည္း အစက လိုက္ေတာင္းစားေနတဲ့ သူေတြဆိုတာ ဘယ္သူ႔ေတြကို ေျပာမွန္း မသိခဲ့ဘူး။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕ေတာ့ သူကေျပာျပတယ္။ လိုက္ေတာင္းစားေနတဲ့ သူေတြက ဘယ္သူေတြလဲ ဆိုေတာ့ တဲ့ ေန႔တိုင္း ဆြမ္းအလွဴခံထြက္ေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတြကို ရည္ညႊန္းၿပီး ေျပာတာ တဲ့ေလ။ အဲဒီအခါက်မွပဲ တပည့္ေတာ္ သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္ ဘုရား။ ဒါေၾကာင့္ ရဟန္းေတြ ဆြမ္းခံႂကြတာဟာ ေတာင္းစားတာ ဟုတ္၊ မဟုတ္ တပည့္ေတာ္ကို ေက်းဇူးျပဳၿပီး ရွင္းျပေပးပါလား ဘုန္းဘုန္းဘုရား”

အေမးရွိလာေတာ့လည္း အေျဖကို ေျဖေပးရေပေတာ့မည္။ အေျဖကို ေရးမည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း ပဏာမဦးစြာ စကားပလႅင္ခံထားပါရေစဦး။ စာေရးသူသည္ ဘာသာျခားကို ပုတ္ခတ္၍ ေရးသားျခင္းမဟုတ္။ ဗုဒၶဘာသာ၏ အႏွစ္သာရကို ေပၚလြင္ေအာင္၊ သိျမင္လာေအာင္ ေရးသားတင္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။ ဤသည္ကိုပင္ ဘာသာေရးကို ပုတ္ခတ္သည္ဟု ေျပာဆို၍ မရစေကာင္းေပ။

စာေရးသူသည္ ဤေဆာင္းပါး၌ ေတာင္းခံျခင္းႏွင့္ အလွဴခံျခင္း စကားႏွစ္ရပ္လံုးကို ဦးစြာပထမ ကြဲကြဲျပားျပား ရွင္းျပခ်င္ပါသည္။ ေတာင္းစားျခင္း ဆိုသည့္စကားလံုး ကိုယ္စား ေတာင္းခံျခင္း ဟုသာ အစားထိုး၍ စာေရးသူ ေဖာ္ျပေပးခ်င္သည္။ ေတာင္းစားျခင္း ဆိုေသာ စကားလံုးသည္ ယဥ္ေက်းမႈ ရွိၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအဖို႔ငွာ သံုးစြဲရန္ မသင့္ေတာ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။
ေတာင္းခံျခင္းသည္ အခြန္ေတာ္၊ အေႂကြး စသည္တို႔ကို လိုက္လံ ေတာင္းယူျခင္း၊ ေပးရန္ေျပာျခင္း ျဖစ္သည္။ အလွဴခံျခင္းသည္ လွဴသည္ကို လက္ခံျခင္း၊ လွဴရန္ ေမတၱာရပ္ခံျခင္း စသည္တို႔ ျဖစ္သည္။
ထိုစကားႏွစ္လံုး၏ အဓိပၸာယ္ကို ေလ့လာေတြးေတာျခင္း အားျဖင့္ ယင္းတို႔၏ အဓိပၸာယ္တို႔သည္ တူသေယာင္ေယာင္ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း သိသာစြာ ကြဲျပားေနသည္ကို ဖြင့္လွစ္ျပႏိုင္ပါသည္။
ပထမ စကားလံုး ေတာင္းခံျခင္းသည္ မျဖစ္မေနရ ေပးေဆာင္ရမည့္ သေဘာကို ေဆာင္ထားေပသည္။ အကယ္၍ ေတာင္းခံျခင္းကို မေပးႏိုင္ပါက ေတာင္းခံသူသည္ အေတာင္းခံရသူကို ျပႆနာ တစ္စံုတစ္ရာ ရွာေကာင္း ရွာ၍ ရႏိုင္ပါသည္။
ဥပမာ အားျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္က ျပည္သူလူထုထံတြင္ ထိုက္ေလ်ာက္ေသာ အခြန္အခမ်ားကို ေပးရန္ ေတာင္းခံသည့္အခါတြင္ ျပည္သူလူထုမွ မျဖစ္ေန တိုင္းျပည္အတြက္ ေပးေဆာင္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ မေပးေဆာင္ေသာ ျပည္သူကို ႏိုင္ငံေတာ္၏ က်င့္ထံုးဥပေဒအရ တာ၀န္ရွိသူမ်ားမွ အေရးယူ အျပစ္ေပးႏိုင္ပါသည္။

ဒုတိယ စကားလံုး အလွဴခံျခင္းသည္ကား သဒၶါတရား ထက္သန္ေနေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ထံမွ လွဴဒါန္းေသာ လွဴဖြယ္တို႔ကို ေမတၱာျဖင့္ လက္ခံျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ အမ်ားသူငွာအား အလွဴဒါနမ်ားကို ျပဳလုပ္ေစ၍ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ရရွိေစရန္၊ သဒၶါတရား ထက္သန္လာေစရန္ အလို႔ငွာ အလွဴျပဳရန္ ေမတၱာရပ္ခံျခင္း သေဘာကိုလည္း သက္ေရာက္ပါသည္။ အကယ္၍ မလွဴႏိုင္ပါကလည္း အလွဴခံသူသည္ မလွဴေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို မည္သို႔မွ် ျပႆနာ တစ္စံုတရာ ရွာျခင္း မရွိေပ။ ကုသိုလ္ရရွိေစရန္၊ အလွဴဒါန ေပးႏိုင္ေစရန္ အတြက္သာ ေမတၱာရပ္ခံျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
ေတာင္းခံျခင္းတြင္ မျဖစ္ေန ေပးရမည္ ျဖစ္သည္။ ေရြးခ်ယ္စရာ လမ္းမရွိေပ။ အလွဴခံျခင္းတြင္မူကား အလွဴေပးမည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္ မိမိသေဘာ ဆႏၵအေလ်ာက္ အလွဴခံသည့္ ပုဂိၢဳလ္အား လွဴျခင္း၊ မလွဴျခင္း စသည့္ ေရြးခ်ယ္စရာ လမ္းရွိသည္။ လွဴဒါန္းရမည္ ဟု အတင္းအၾကပ္ ျပဳလုပ္ထားျခင္း မဟုတ္။
ကမာၻ႕ႏိုင္ငံမ်ားတြင္လည္း ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္ေသာ သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာအသီးသီးမွ ဘာသာေရးပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ အိမ္စဥ္သြားေရာက္၍ အလွဴခံေနသည္မ်ားကို စာေရးသူ ျမင္သိ၊ ၾကားသိ ေနရပါသည္။ ေခတ္မီ တိုးတက္ေနေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ဘဏ္အေကာင့္မ်ားမွ အလွဴခံျခင္း၊ ခ်က္လက္မွတ္ျဖင့္ အလွဴခံျခင္း၊ အင္တာနက္မ်ားမွ အလွဴခံျခင္း စသည့္ အဆင္ေျပႏိုင္မည့္ နည္းလမ္းမ်ားကို အသံုးျပဳ၍ အလွဴခံျခင္းမ်ဳိး ျပဳလုပ္ၾကပါသည္။
ဤကဲ့သို႔ အိမ္စဥ္ အလွဴခံျခင္းကို ေတာင္းသည္ဟု ေျပာဆို၍ ရႏိုင္ပါမည္ေလာ။ မည္သည့္ ကိုးကြယ္သည့္ ဘာသာမ်ားပင္ ျဖစ္လင့္ကစား အလွဴခံျခင္းသည္ မရွိ၍ လံုး၀ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ အလွဴခံျခင္းမွ ရရွိေသာ ေငြေၾကးမ်ားျဖင့္သာ မိမိတို႔၏ဘာသာ ရွင္သန္ေနေစေရး အတြက္ ရပ္တည္ေနၾကရသည္။

ဤအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ေတာင္းခံျခင္းႏွင့္ အလွဴခံျခင္းကို ထပ္တူျပဳ၍ အဓိပၸာယ္ ပူးတြဲေဖာ္ေဆာင္ရန္ မရစေကာင္းေပ။ မတူသည့္ အဓိပၸာယ္မ်ားကို ဆင္တူ ျဖစ္သြားေအာင္ အဘိဓာန္တြင္လည္း ဖြင့္ဆို၍ မရေခ်။
ေတာင္းခံျခင္းႏွင့္ အလွဴခံျခင္း ဟူေသာ ဤစကားႏွစ္ရပ္၏ အဓိပၸာယ္ကို ရွင္းလင္းစြာ သိၿပီဟု ဆိုလွ်င္ စာေရးသူသည္ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းခံ၍ သံုးေဆာင္ျခင္းကို ဆက္လက္၍ လင္းရေပေတာ့မည္။
ရဟန္းမ်ားသည္ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားထံမွ တတ္စြမ္းႏိုင္သမွ် လွဴဒါန္းၾကေသာ ဆြမ္းဟင္း၊ ဆြမ္းထမင္းကိုသာ အလွဴခံၾကသည္။ ရဟန္းမ်ားမွ မည္သည့္ဆြမ္းထမင္း၊ မည္သည္ဆြမ္းဟင္း ကို ေလာင္းလွဴပါဟု ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားကို မေျပာၾက။ ေလာင္းလွဴသမွ်ႏွင့္သာ တင္းတိမ္ၾကသည္။ ေရာင့္ရဲၾကသည္။ ဤအခ်က္သည္ပင္လွ်င္ ရဟန္းမ်ားမွ ေလာဘကိေလသာကို နည္းပါးေအာင္ က်င့္ႀကံအားထုတ္လွ်က္ ေနၾကသည္မွာ ထင္ရွားလွသည္။
စာေရးသူ စစ္ကိုင္းတြင္ သီတင္းသံုးစဥ္က ျဖစ္ပါသည္။ နံနက္ခင္း ေ၀လီေ၀လင္း မိုးလင္းစ အခ်ိန္ေလာက္တြင္ ဆြမ္းခံထြက္ရသည္။ ဆြမ္းခံထြက္ရာတြင္ မည္သည့္ဆြမ္းထမင္း၊ မည္သည့္ဆြမ္းဟင္း ရလိမ့္မည္ဟု မတြက္ထားရ။ ရသမွ်ျဖင့္ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲႏိုင္ေအာင္ ေနထိုင္ရသည္။
ရဟန္းေတာ္မ်ား ဆြမ္းခံႂကြရာတြင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ စတင္၍ ေျခလွမ္း လွမ္းလွ်င္လွမ္းခ်င္း ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားကို က်န္းမာ၊ ခ်မ္းသာေစဖို႔ ေမတၱာပို႔၍ လွမ္းေနၾကသည္။ ေမတၱာျဖင့္သာ ဆြမ္းခံႂကြသျဖင့္ ေဒါသကိေလသာ ေခါင္းပါးသြားသည္။ ေမတၱာ၏ ေအးခ်မ္းမႈျဖင့္ ဆြမ္းခံထြက္ရျခင္းသည္ ေကာင္းေလစြတကား။
ဆြမ္းခံႂကြရာတြင္ ေျခလွမ္းတိုင္းကို သတိျဖင့္ လွမ္းေနရသျဖင့္ သတိအား ေကာင္းလွ်က္ရွိသည္။ လွမ္းလွ်င္ လွမ္းတိုင္း သိေနသည္။ သတိအား ေကာင္းျခင္းျဖင့္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေမာဟကိေလသာ ကင္းေနသည္။ အိမ္စဥ္ လွည့္လည္၍ ဆြမ္းခံျခင္းသည္ မိမိ၏ မာန္မာနကို ႏွိပ္ခ်၍ ေလွ်ာ့ထားရသျဖင့္ မာနကိေလသာလည္း နည္းပါးေနသည္။

စာေရးသူသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံေအာက္ပိုင္း ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ႏွင့္ အေတာ္အတန္ အလွမ္းေ၀းေသာ ရြာတစ္ရြာအနီး ေတာရေက်ာင္းတြင္ သီတင္းသံုးစဥ္က ဆြမ္းခံထြက္ခဲ့ေသာ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကို မွ်ေ၀ ခံစားေစခ်င္သည္။ ရြာဟု ဆိုသည့္အတိုင္း အိမ္လမ္းၾကားမ်ားသည္ ေကာင္းလွသည္မဟုတ္။ သို႔ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း ရြာသူ၊ ရြာသားမ်ား၏ သဒၶါတရားအား ကုသိုလ္ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေမတၱာေရွ႕ထားကာ အိမ္စဥ္ ဆြမ္းခံ ႂကြပါသည္။
လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ မေကာင္းေသာ အနံ႔အသက္မ်ား၊ လမ္းတြင္ မသန္႔ရွင္းမႈမ်ား၊ မစင္မ်ားကို ေရွာင္ကြင္းရင္း ေအာင့္အည္း သည္းခံကာ မိမိ၏ မာန္မာနကို ပယ္ခြာ၍ ဆြမ္းအလွဴခံ ထြက္ပါသည္။ ရြာသူ၊ ရြာသားမ်ားသည္ သူတို႔၏ လမ္းၾကား မသန္႔ရွင္းသည္ကို မသိၾက။ သို႔ေသာ္ ၄င္းတို႔သိၾကသည္မွာ ရဟန္းသံဃာမ်ား ဆြမ္းခံႂကြလာသျဖင့္ ဆြမ္းေလာင္းေနရသည္ကိုပင္ ေပ်ာ္ရြင္ေနၾကသည္။ စိတ္ခ်မ္းသာေနၾကသည္။
တစ္ခု ထူးျခားသည္မွာ ဆြမ္းေလာင္းၿပီးသည္ႏွင့္ ၄င္းတို႔၏ အိမ္အထဲသို႔ ခ်က္ခ်င္း ၀င္သြားျခင္းမဟုတ္ဘဲ မိမိဆြမ္းလွဴလိုက္ေသာ ရဟန္းအား ေျမႀကီးေပၚတြင္ ရိုရိုေသေသ ထိုင္ခ်၍ ရွိခိုးလိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူသည္ ဤျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ၿပီး ထိုရြာရွိ ရြာသားမ်ား၏ သာသနာကို ၾကည္ညိဳသည့္စိတ္ဓာတ္၊ ရဟန္းသံဃာကို ရိုေသေလးစားသည့္ စိတ္ဓာတ္ စသည္တို႔ကို ေလးစားေနမိသည္မွာ အထူးတလည္ ေျပာေနစရာပင္ လိုမည္မထင္ေပ။ လူေနၿခံဳၾကား သာသနာကို ၾကည္ညိဳၾကသည့္ စိတ္ဓာတ္မ်ားက ဘံုဖ်ားေလာက္ကိုပင္ ျမင့္မားေနၾကပါလား ဟု စာေရးသူ ေတြးေတာေနမိသည္မွာ လြန္အံ့မည္မထင္။

ရဟန္းမ်ားသည္ ကုသုိလ္စိတ္မ်ားျဖင့္သာ ဆြမ္းခံထြက္ေနၾကသည္။ ထိုေၾကာင့္ စိတ္ထဲသို႔ အကုသိုလ္စိတ္ ၀င္ေရာက္လာဖို႔ အခြင့္အလမ္း နည္းေနသည္။ ကုသိုလ္စိတ္ျဖင့္သာ ဆြမ္းခံႂကြၾကေၾကာင္း ရဟန္းမ်ားက သိသျဖင့္ အယူမွန္လွ်က္ ဒိ႒ိ သန္႔စင္သည္။ ဤအခ်က္သည္လည္း အယူမွားျခင္း ဒိ႒ိကိေလသာ မရွိျခင္းကို ေကာက္ခ်က္ခ်ရမည္ ျဖစ္သည္။
ဆြမ္းခံ၍ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးျခင္းသည္ အကုသိုလ္မရွိ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ အလွဴခံ၍ ရရွိလာေသာ ဆြမ္းမ်ားသည္ အကုသိုလ္မရွိ သန္႔ရွင္းျဖဴစင္ေနသည္ဟု သိေနသည္။ ထိုေၾကာင့္ ဆြမ္းခံျခင္းသည္ အကုသိုလ္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ၀ိစိကိစ ၦာ ယံုမွားသံသယ ကိေလသာ ကင္းေနျပန္သည္။
ထို႔အျပင္ ၀ီရိယျဖင့္ ဆြမ္းခံထြက္ရသျဖင့္ လွမ္းေနေသာ ေျခလွမ္းတိုင္းသည္ ကာယကံကုသိုလ္မ်ား ရရွိေနသည္။ ဆြမ္းခံႂကြရာတြင္လည္း သတိႏွင့္ ေမတၱာဓာတ္ျဖင့္သာ ႂကြၾကသျဖင့္ စိတ္မ်ား ပ်ံ႕လြင့္မႈႈ ဥဒစၥ ပေပ်ာက္လွ်က္ ရွိသည္။
ဆြမ္းခံႂကြျခင္းသည္ တစ္ပါးသူထံမွ လက္နက္ျပ၍ ဓားျပတိုက္ျခင္း မဟုတ္။ ေမတၱာဓာတ္ျဖင့္သာ အလွဴခံႂကြျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ အကုသိုလ္ အလုပ္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ရွက္စရာ၊ ေၾကာက္စရာ အျဖစ္ ရဟန္းမ်ားက သတ္မွတ္ထားျခင္း မရွိေပ။ ထိုေၾကာင့္ အဟိရိက၊ အေနာတၱပၸ ကိေလသာမ်ားလည္း ကိန္းေအာင္းေနျခင္း မရွိေပ။
ဤအခ်က္မ်ားကို သိရျခင္းအားျဖင့္ ဆြမ္းခံႂကြေနေသာ ရဟန္းသံဃာမ်ားသည္ ကိေလသာကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး နည္းပါးေအာင္ က်င့္ႀကံအားထုတ္ေနသည္မွာ သိသာလွေပသည္။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကိေလသာအာရံုေတာထဲမွ ရံုးထြက္၍ ကိေလသာမ်ား နည္းပါးေအာင္ ေတာထဲတြင္ တရားမ်ား က်င့္ႀကံခဲ့သည္။ ေလာကီ စည္းစိမ္မ်ားတြင္ အေကာင္းဆံုးေသာ ဘုရင့္မင္းသားဘ၀ အျဖစ္မွပင္လွ်င္ မိမိ၏ မာန္မာနမ်ားကို ေလွ်ာ့ခ်လ်က္ အားလံုးကို စြန္႔လႊတ္ခဲ့သည္။
ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္ေတာ္မူခါနီး၌ပင္ သုဇာတာ သတို႔သမီးမွ လွဴဒါန္းေသာ ဆြမ္းကို အလွဴခံယူ၍ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးခဲ့သည္။ ဆြမ္းခံ၍ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးကာ မဟာေဗာဓိပင္ ေျခေတာ္ရင္းမွာ ေဗာဓိဉာဏ္ေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူခဲ့ၿပီး သံုးေလာကထြတ္ထား ျမတ္ဗုဒၶအျဖစ္ကို ေရာက္ရွိခဲ့သည္။
အိႏိၵယႏိုင္ငံတြင္ အမ်ဳိးအျမင့္ျမတ္ဆံုးဟု ဆိုၾကေသာ ျဗဟၼဏအႏြယ္၀င္ အေျမာက္အမ်ား သည္ပင္လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေအးခ်မ္းေသာ သာသနာ့ေဘာင္သို႔ ၀င္ေရာက္ခိုလံႈလာၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိေလသာနည္းပါးေၾကာင္း တရားမ်ားကို က်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားမွ သဒၶါတရား ျဖဴစင္စြာ လွဴဒါန္းၾကေသာ ဆြမ္းကိုသာ အလွဴခံႂကြၾက၍ ဘုဥ္းေပးခဲ့ၾကသည္။
ဤကဲ့သို႔ ဆြမ္းခံႂကြ၍ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရင္းျဖင့္ ရဟႏ ၱာမ်ား ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီး နိဗၺာန္ကို စံ၀င္ၾကသည့္ သာဓက မ်ားစြာ ရွိေပသည္။
ျမတ္စြာဘုရား၏ လက္၀ဲေတာ္ရံႏွင့္ လက္ယာေတာ္ရံမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ အမ်ဳိးျမတ္ၾကသည္ ဟုဆိုၾကေသာ ျဗဟၼဏအႏြယ္၀င္မ်ားျဖစ္သည့္ အရွင္ေမာဂၢလာန္ႏွင့္ အရွင္သာရိပုတၱရာ တို႔သည္လည္း ဗုဒၶထံသို႔ တပည့္သာ၀ကအျဖစ္ ခံယူခဲ့ၾကသည္။ ထိုသာ၀ကႀကီး ႏွစ္ပါးသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရား နည္းတူ ကိေလသာနည္းေအာင္ က်င့္ႀကံအားထုတ္ရင္း ဆြမ္းခံ၍ ဘုဥ္းေပးခဲ့ၾကသည္။
ရဟန္းသံဃာမ်ားသည္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာမ်ား တိုးပြားလာေအာင္ႏွင့္ ကိေလသာမ်ား နည္းပါးလာေအာင္ က်င့္ႀကံအားထုတ္ ေနၾကသျဖင့္ လွဴဒါန္းၾကေသာ အလွဴရွင္ ဒကာ၊ ဒကာမ မ်ားအတြက္လည္း အက်ဳိး မ်ားလွေပသည္။
အလွဴခံျခင္းသည္ ဆြမ္းတစ္ခုတည္းကိုသာ ေျပာဆို၍ မရႏိုင္ေပ။ ရဟန္းအား ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားက ဆြမ္း၊ သကၤန္း၊ ေက်ာင္း၊ ေဆး စေသာ ပစၥည္းေလးပါး ဒါယကာ အျဖစ္ ခံယူထားလွ်င္ ထိုရဟန္းသည္း ယင္းပစၥည္းေလးပါးကို အလွဴခံယူခြင့္ရွိသည္။ ခြင့္ျပဳခ်က္ မရရွိေသာ ပစၥည္းကို အလွဴခံယူျခင္း မဟုတ္ေပ။ ဤကဲ့သို႔ အလွဴခံယူျခင္းသည္ အျပစ္ကင္းလွ်က္ ရွိေပသည္။
အထက္ပါ ေဖာ္ျပခ်က္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေထာက္ရႈျခင္းအားျဖင့္ ရဟန္းမ်ား ဆြမ္းခံျခင္းသည္ ေမတၱာျဖင့္ သန္႔ရွင္းျဖဴစင္စြာ အလွဴခံယူျခင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ေတာင္းခံျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း အျမင္ရွင္းလင္းစြာ သိသာႏိုင္ပါသည္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မွန္သမွ် ဤအခ်က္မ်ားကို သိရွိထားသင့္ေပသည္။ သို႔မွသာ မသိနားမလည္ေသးေသာ မည္သည့္ပုဂိၢဳလ္ မ်ဳိးကိုမဆို မ်က္စိတြင္ ဖံုးကြယ္ေနေသာ တိမ္မ်ားကို ခြဲစိတ္ကုသ ေပးႏိုင္သကဲ့သို႔ အျမင္အာရံုမ်ား ရွင္းလင္းသြားေစရန္ လက္ဆင့္ကမ္း ေျပာၾကားႏိုင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ မွ်ေ၀လိုက္ရပါေတာ့သည္…..

အရွင္ဉာဏဒီပ (အိႏိၵယႏိုင္ငံ၊ နယူးေဒလီတကၠသိုလ္) http://ashinnyanadipa.blogspot.com
!--READ-MORE-STARTS-->

No comments:

Post a Comment

pyaesoneaung2007@gmail.com

 
Bookmark and Share